سمساری در ژاپن: آیا ژاپنی ها وسایل با ارزش را بیرون می گذارند؟

بازیافت زباله در ژاپن مسئله ای بسیار جالب و پیچیده است. دیروز رفتم دو تا تکه بزرگ از وسایل نیو را دادم امانت فروشی. این فروشگاه تحت نظر شهرداری است. البته از یک ماه قبل وقت گرفته بودم چون تعداد زیادی در نوبت بودند. در ساختمان 20 واحدی ما یک واحد هم ماشین ندارد. بنابراین ظهر رفتم و از مغازه یک چرخ دستی قرض گرفتم تا وسایل را ببرم.

گفت شما ساعت ۲:۲۰ نوبت دارید برای تحویل وسایل! یک صبح تا ظهر وقتم گرفته شد به تمیز کردن صندلی و جامپر. ژاپنیها روی تمیزی بسیار حساس هستند. 


جالب تر آنکه مغازه از من ودیعه هم گرفت! می دانید چرا؟ چون اینجا برای دور انداختن وسایل بزرگ باید پول پرداخت کنید. ودیعه گرفتند که نگذارم و بروم. یعنی اگر فروش نرفت و من فرار کردم پول بازیافتش را گرفته‌اند.

این فروشگاه چهار هفته جنس را نگه می‌دارد. بعد از چهار هفته اگر فروش رفت که سهم خود را بر می دارد. 58 درصد به صاحب جنس می رسد 42 درصد هم به فروشنده. اگر به فروش نرسد جنس را به صاحبش پس می‌دهند. اگر بعد از دو هفته هم خبری از مشتری نشد، قیمت را پایین می آورند. 

سمساری در ژاپن

بعضی ها با تعجب می گویند ژاپن و سمساری؟ 
دوستی در توییتر نوشته:

«علی جان! افراد زیادی از فامیل ما در دهه شصت و اوایل هفتاد رفتن ژاپن کار کردن، اونا میگن ژاپنیها وقت جابجایی، اثاثاشونو میرزن دور، جوری که میتونی برداری. عجیبه این آدما چرا باید از سمساری چیزی بخرن؟»
‌

بله. باید عرض کنم دوره ی بیرون گذاشتن وسایل سالم دیگر تمام شده. حالا باید پول بدهی تا شهرداری یا شرکتهای خصوصی وسایلت را ببرند. ‏در ضمن جنس 20 ساله موقع اثاث‌کشی با وسایل بچه فرق دارند. مثلا صندلی بچه را ۲۰۰ دلار خریدیم و کمتر از ۱سال استفاده کردیم. هیچ کس در ژاپن چنین جنسی را دور نمی‌اندازد.

من در این مدت دیده‌ام همسایه ها و مردم چه چیزهایی بیرون می‌گذارند. تازه برای بازیافت و بردنش هم پول داده‌اند. یخچال و مایکروفر و… هم دیدم ولی هیچ کدام تعریفی نداشته اند.

بازیافت زباله در ژاپن

من برای دور انداختن یک یخچال کوچک و یک تلویزیون حدود ۵۵۰۰ ین (۵۰ دلار) پول دادم. یعنی پول دادم تا بتوانم آن را دور بیندازم. هر دو هم کار می کردند. کمی ایراد داشتند. اما تعمیر کردن وسایل در ژاپن بسیار گران تمام می شود. ما اصلا تعمیرکاری برای یخچال و تلویزیونمان پیدا نکردیم. ‏

موقع آمدن کسی که در ژاپن کار کرده بود هم همین را به من می‌گفت. گفت در هر محله یک جایی هست که وسایل خوب رو آنجا رایگان می گذارند. گفت من آن زمان یک کمد و یک ضبط استریو نو برداشتم. اما باید عرض کنم که الان دیگر چنین چیزی نیست. حتی امانت‌فروشی ها هم خیلی ارزان نمی فروشند.