کاش به جای اینکه آنقدر اصرار کنیم ویدیویی از سیل (یا در اصل سونامی!) در ژاپن را پیدا کنیم تا خیالمان راحت شود که سیل در ایران هم غیرقابل پیشگیری بوده، از گزارش جامعی که شهرداری آن شهر سه سال بعد درباره مستندسازیهای این حادثه منتشر کرد یاد بگیریم. یاد بگیریم که ژاپنیها ادعای خدا بودن ندارند و اتفاقا بیشتر از ما از بلایا می‌ترسند و به همین خاطر قبل وقوع، موقع حادثه و بعد از آن تلاش می‌کنند خود و شهرشان را نجات دهند و از آن حادثه برای اتفاقات آینده درس بگیرند.
با خودمان صادق باشیم، واقعا در گیر و دار چنین حادثه ای زمان گذاشتن حوادث کشورهای دیگر و مقایسه است؟
هدف این پست ها چیست؟ آیا غیر از این است که به انفعال و بی عملی خودمان ادامه دهیم و کمی مسئولیت (و یا عذاب وجدان) از خودمان را سلب کنیم؟ کارکرد این مقایسه ها اینطور است: اگر در آن ویدیو نشان داد که ژاپن هم مثلا در سیل آسیب دیده، نتیجه می گیریم که «اگر ژاپن نتواند جلوی سیل را بگیرد ما که هرگز نمی توانستیم!» پس نیاز به انجام کاری نیست و در حالت دوم هم اگر در ویدیو خسارت وارد شده کم بود پس نتیجه می گیریم که «ژاپنه ها!!» و در نتیجه ما که مثل ژاپن نمی شویم، پس کاری نمی کنیم چون امیدی نیست!
در هر صورت هدف این حرفها از اول آن بوده که ما خیالمان راحت شود و آب در دلمان تکان نخورد که مبادا ما و مسئولین بخواهیم نگران باشیم که قبل و بعد حادثه باید کاری می کردیم و نقشی ایفا می کردیم.
(برای مطمئن شدن از صحت مطلب بالا می توانید گزارش رسمی شهرداری میاکو از زلزله و سونامی ۲۰۱۱ را ببینید.)
http://www.city.miyako.iwate.jp.e.np.hp.transer.com/kikikanri/shinsai_kiroku.html

پیشنهادات یک خبرنگار از ژاپن
@alirecommends